بسم الله الرحمن الرحیم

نقش الگويى والدين در تشويق فرزندان به نماز

براى آموزش و جذب فرزندان به نماز، روش‏هاى گوناگونى وجود دارد كه مى‏توان به فراخور سن و وضع روحى ايشان آنها را به كار گرفت. در اين ميان، نقش الگويى ارشادگران اهميت ويژه‏اى دارد؛ زيرا از روش‏هاى بسيار راه‏گشايى است كه خداى تعالى در قرآن براى هدايت انسان‏ها بارها به شكل مستقيم و غيرمستقيم بهره گرفته است. حكايت‏هاى وارد شده از پيامبران در قرآن جملگى از اين مقوله است. منظور از تربيت الگويى اين است كه: «مربى بكوشد نمونه رفتار و كردار پسنديده خود را به طور عملى (مستقيم يا غيرمستقيم) در معرض ديد متربى قرار دهد و بدين‏گونه موقعيت اجتماعى او را دگرگون كند».
به يقين، در ميان الگوها نقش پدر و مادر از همه مؤثرتر است. والدين نخستين و اثرگذارترين الگوى عملى فرزندان هستند، بيشترين زمان را با آنان مى‏گذرانند و بيشترين نقش را در شكل‏گيرى شخصيت فرزندان دارند. به همين دليل، فرزندان همواره در حال همانندسازى از رفتار والدين خود هستند. شيوه رفتارى امام خمينى رحمه‏الله در تربيت دينى فرزندان، نمونه جالبى از تربيت الگويى است. فريده مصطفوى دختر امام مى‏گويد:
كارهاى دينى به ما ديكته نمى‏شد. در خانواده وقتى ما رفتار امام را مى‏ديديم، خود به خود در ما تأثير مى‏گذاشت و هميشه سعى مى‏كرديم كه مثل ايشان باشيم، ولو اينكه مثل ايشان نمى‏شديم. از نظر تربيتى، خود ايشان براى ما يك الگو بودند. وقتى كارى را به ما مى‏گفتند انجام ندهيد و ما مى‏ديديم ايشان در عمرشان آن كار را نمى‏كنند، به طور طبيعى ما هم انجام نمى‏داديم.
به هر حال، والدين براى آنكه الگوى شايسته و نيكوى فرزندان باشند، بايد عامل به نماز باشند؛ دانش و منش تربيتى داشته باشند و در آموزش احكام و معارف نماز كوشا باشند.
پيام متن
اگر والدين اهل نماز نباشند، نمى‏توان انتظار داشت كه فرزندان آنها نمازگزار باشند.