بسم الله الرحمن الرحیم
نقش الگويى والدين در تشويق فرزندان به نماز
براى آموزش و جذب فرزندان به نماز، روشهاى گوناگونى وجود دارد كه مىتوان به فراخور سن و وضع روحى ايشان آنها را به كار گرفت. در اين ميان، نقش الگويى ارشادگران اهميت ويژهاى دارد؛ زيرا از روشهاى بسيار راهگشايى است كه خداى تعالى در قرآن براى هدايت انسانها بارها به شكل مستقيم و غيرمستقيم بهره گرفته است. حكايتهاى وارد شده از پيامبران در قرآن جملگى از اين مقوله است. منظور از تربيت الگويى اين است كه: «مربى بكوشد نمونه رفتار و كردار پسنديده خود را به طور عملى (مستقيم يا غيرمستقيم) در معرض ديد متربى قرار دهد و بدينگونه موقعيت اجتماعى او را دگرگون كند».
به يقين، در ميان الگوها نقش پدر و مادر از همه مؤثرتر است. والدين نخستين و اثرگذارترين الگوى عملى فرزندان هستند، بيشترين زمان را با آنان مىگذرانند و بيشترين نقش را در شكلگيرى شخصيت فرزندان دارند. به همين دليل، فرزندان همواره در حال همانندسازى از رفتار والدين خود هستند. شيوه رفتارى امام خمينى رحمهالله در تربيت دينى فرزندان، نمونه جالبى از تربيت الگويى است. فريده مصطفوى دختر امام مىگويد:
كارهاى دينى به ما ديكته نمىشد. در خانواده وقتى ما رفتار امام را مىديديم، خود به خود در ما تأثير مىگذاشت و هميشه سعى مىكرديم كه مثل ايشان باشيم، ولو اينكه مثل ايشان نمىشديم. از نظر تربيتى، خود ايشان براى ما يك الگو بودند. وقتى كارى را به ما مىگفتند انجام ندهيد و ما مىديديم ايشان در عمرشان آن كار را نمىكنند، به طور طبيعى ما هم انجام نمىداديم.
به هر حال، والدين براى آنكه الگوى شايسته و نيكوى فرزندان باشند، بايد عامل به نماز باشند؛ دانش و منش تربيتى داشته باشند و در آموزش احكام و معارف نماز كوشا باشند.
پيام متن
اگر والدين اهل نماز نباشند، نمىتوان انتظار داشت كه فرزندان آنها نمازگزار باشند.